A-Eskwadraat - Space Science Symposium

Jack van Loon zal tijdens zijn voordracht ingaan op welke effecten zwaartekracht in fysische en levende systemen heeft. Welk onderzoek in Nederland op het gebied van micro-gewicht (ruimtevaart) maar ook met centrifuges (hyper-gewicht) wordt uitgevoerd."
De presentatie is hier te vinden.

Dr. Jochen Landgraf is op dit moment werkzaam bij SRON in Utrecht.

Ir. Ben Braam is werkzaam als onderzoeker bij TNO bij de afdeling "Space Science and Astronomy Instrumentation".

Dr. Peter Jonker is op dit moment werkzaam bij SRON in Utrecht.

Korte beschrijving van "Developments in high and low-energy astrophysics":

I will show recent results of astronomical satellites, launched by either NASA or ESA, to which SRON contributed significantly in the form of instrumentation. Examples are the X-ray satellites XMM-Newton and Chandra both launched in 1999 to which SRON contributed the Reflection Grating Spectrometer and the Low-Energy Transmission Grating Spectrometer as well as the recently launched Herschel satellite to which SRON contributed the HIFI instrument. Examples of studies with the XMM-Newton and Chandra satellites are studies on Black Holes on all mass scales. Herschel will investigate how stars and galaxies formed and study how they continue to form in our own and other galaxies. Herschel will observe at wavelengths never covered before.

Werkzaam bij de Technische Universiteit Delft binnen de onderzoeksgroep van Astrodynamics and Space Missions. Tevens projectleider van Project: Improvement of Regional Glacial Isostasy Models with GOCE Data en Project: Evolution and dynamics of the crust/lithosphere system

Korte beschrijving van "Verwerking satellietgegevens voor o.a. het bepalen van de stijging van het zeeniveau":

Als landijs afsmelt heeft dit gecompliceerdere gevolgen voor de zeespiegel dan men gewoonlijk zoal denkt. Afgezien van dynamische effecten - zoals mogelijke veranderingen van oceaanstromingen geïnduceerd door het smeltwater - zijn er ook andere effecten die maken dat smeltwater zich niet homogeen over de oceanen verdeelt. Zo zorgt de verandering van het gravitatieveld door het afsmelten er voor dat, ongeacht de hoeveelheid ijs die afsmelt, de zeespiegel daalt binnen een straal van ongeveer 2000 km van het smeltende landijs. De zeespiegel stijgt daarentegen sterker dan de gemiddelde waarde voor afstanden tot de afgesmolten ijsmassa die groter zijn dan ongeveer 6700 km. Dit levert dus een sterk inhomogeen smeltwaterpatroon over de oceanen op, dat op zijn beurt weer iets zegt over waar het smeltwater vandaan is gekomen. Zeespiegelverandering door afsmelten van landijs is zelfs echter nog gecompliceerder door de elastische en viskeuze reactie van de vaste aarde op de landijs- en smeltwaterherverdeling, en zelfs door erdoor veroorzaakte veranderingen van de aardrotatie. Voeg daar onregelmatige opwarming van de oceanen en veranderingen van oceaanstromingen aan toe, en het zal duidelijk zijn dat `de zeespiegelstijging' heel wat ingewikkelder is dan menigeen vermoedt. Moderne satellietwaarnemingen laten dan ook een rijk patroon aan zeespiegelveranderingen over de afgelopen 15 jaar zien, met naast zeespiegelstijging ook vele plaatsen waar de zeespiegel momenteel daalt. Wat die satellietwaarnemingen van de zeespiegel precies inhouden, hoe ze tot stand komen en hoe we ze kunnen gebruiken voor het voorspellen van zeespiegelverandering wordt nader verklaard in de lezing.

Sponsoren